Elaine Papoulias, kendisine Laconia’yı hatırlattığını söylediği Boston’dan yarım saat uzaklıkta, yaklaşık 7.000 nüfuslu küçük bir kasaba olan Lincoln, Massachusetts’te yaşıyor. Her gün sabah 5.30’da uyanıyor, ergenlik çağındaki kızını okula götürüyor ve ardından Harvard Okulu’nun bir bölümü olan Minda de Gunzburg Avrupa Çalışmaları Merkezi’nin (CES) bulunduğu 20. yüzyılın başlarından kalma güzel binaya gidiyor. Sanat ve bilim. Papoulias, 1969’da kurulan ve 2013’ten bu yana “modern Avrupa çalışmalarının en eski üniversite merkezi”nin yönetici direktörüdür. CES’in misyonu, Avrupa kıtasının araştırma ve incelemesini teşvik ederken aynı zamanda önde gelen Avrupalı ​​akademisyenleri ve liderleri ağırlamaktır.

Papoulias, Boston’da doğdu. Annesi, 1952’de Sparta’dan 15 yaşında Amerika Birleşik Devletleri’ne geldi ve ailenin çocuklarından birini ağırlamak isteyen teyzesi ve amcasının yanında kaldı. Bana hikayesini anlatıyor. “O çok güçlü, cesur, pragmatik ve harika.” Babası 1960’larda göç etti. ABD’de evlendiler. Annesi şimdi 87 yaşında, babası ise vefat etmiş. “Her cuma okuldan sonra, diğer tüm çocuklar oyun oynarken annem kız kardeşimi ve beni Yunanca dersleri için -bir saatlik yolculukla- öğretmenin evine götürürdü. Israr etti. ‘Bir gün bunun değerini anlayacaksın’ dedi bize. Ve yaptık, o haklıydı. Papoulias, Yunanca konuşuyor ve okuyor, ancak tartışmamız için İngilizce’yi tercih ediyor. Kocası İranlı, kızları da Farsça biliyor.

“Her zaman diğer etnik kökenlere ilgi duymuşumdur çünkü Boston’da yaşadığımız yerde de farklıydık. Çok fazla Rum aile yoktu, daha çok İtalyan vardı. Ailem çok Yunandı. Liseyi bitirene kadar her Pazar Pazar okuluna giderdik. Aynı zamanda açık fikirli insanlardı. Arkadaşları sadece Yunanlılar değildi.”

Amerika hala yabancılar için bir fırsatlar ülkesi mi?

Bilmiyorum. Bence toplumda çok fazla korku olduğu gibi açık cepler de var. Amerika Birleşik Devletleri’ne gelen ve hayatlarının değiştiğini gören göçmenlerin çoğu göçü desteklemiyor. Yine de diğerleri, kontroller ve kurallar olması koşuluyla – sınırları düzensiz göçmenlerle doldurmamak – lehte. Teksas’ta yaşayanlar için sorunu anlayabiliyorum. Ancak konu hem siyasallaştırıldı hem de şeytanlaştırıldı.

‘Eğitime erişim zorlaştı. Daha pahalı ve üniversiteler daha rekabetçi’

Amerikan rüyasına ne oldu?

Amerikan rüyasının insanların düşündüğü kadar kolay olmadığını anladık. Bilirsiniz, insanlar Amerika’ya yeni geldiğinizi ve çok çalıştığınızı ve hayatınızın bir gecede değiştiğini düşünüyor. Hiç böyle olduğunu sanmıyorum. Her şeyden önce göçmenlik sistemi farklı olduğu için göç etmek daha kolaydı. Bir yakınınız varsa sizi davet edebilirler ve size sponsor olabilirler. Ve yine bu tür bir sistem yapmaya çalışıyorlar. Böylece geldin ve sana yardım edecek bir insan ağına sahip oldun. Şimdi bunu yapan kar amacı gütmeyen kuruluşlar var. Örneğin, Boston dışında yaşadığımız küçük bir kasabada, bir araya gelen bir Yahudi sinagogu ve bir Episkopal kilisesi var.

Bir bakıma Amerikan rüyasının yaşayan bir örneği değil misin?

Ailemin sıkı çalışmasından kesinlikle faydalandım. Amerika’da her nesil kendinden öncekinin omuzlarında durur, değil mi? Yani, kesinlikle. Ailem çok çalıştı. Eğitimlerini gerçekten ilerletme fırsatları yoktu ve eğitim onlar için çok önemliydi. Ailem eğitimimiz için her şeyini verirdi. Ve benim neslimde, eğitim gerçekten ilerlemenize yardımcı oldu. Şimdi, bence durum hala böyle, ama bence eğitim ABD’de o kadar küresel bir meta haline geldi ki, hala birinin hayatında gerçekten dönüştürücü olma gücüne sahip. Ancak eğitime erişim zorlaştı. Daha pahalı ve üniversiteler daha rekabetçi. Yani mesela benim gençliğimde sisteme başvuracağımız üniversiteler ABD’den farklı. Okullara, özel ve hatta devlete başvurursunuz,

CES, çoğu Avrupa’ya hiç seyahat etmemiş olsa da Avrupa’dan büyülenen öğrencilerin evidir. İncelemeye başladıklarında, bu kıtanın sadece büyük müzelerin, antik Yunan kültürünün değil, aynı zamanda modern inovasyonun da yeri olduğunu fark ederler. Onun bir müttefik ve ortak olduğunu anlarlar. Yaşadıkları ülkeye belki de en yakın olanı. Değerler geliştirir, demokrasiye dayalıdır.

Avrupa sizin için ne ifade ediyor?

Oh, benim için Avrupa pek çok şey. Yani, gerçekten çok şey var. Amerika Birleşik Devletleri’ni dolaşırken bile, keşfettiğim yerler, her zaman bir şekilde, bilinçaltımda, yeterince Avrupalı ​​hissedip hissetmediklerini, burada yaşayıp yaşayamayacağımı merak ediyorum. Yeterince Avrupalı ​​mı? Ve onun anlamı ne? Benim için kozmopolitanizm demektir. Farklılıkları sevmek ve farklılıkları kutlamak demektir. Ayrıca, bana en yakın olan arkadaşlarımı düşündüğümde, çok dilli insanlar olduğunu düşünüyorum. Sanırım genelleme yapmam gerekirse, bunlar bunlar. Dillerini öğrenerek diğer kültürler hakkında çok şey öğrendiğinizi düşünüyorum. Yani Avrupa’yı tanımlamam gerekirse. Sanırım bu olurdu: kozmopolitlik, açıklık.

Yabancı öğrenciler ABD etkisini güçlendiriyor

Papoulias, ABD’de yaklaşık bir milyon yabancı öğrencinin eğitim gördüğünü söylüyor. “Bana göre, ABD’nin küresel olarak yaydığı yumuşak güç ve nüfuzun çoğu, ABD üniversitelerinde zaman geçirmiş bireylerin deneyimlerinden geliyor. Bu, yüksek öğrenim sistemine yatırım yapmayı ve küreselleştirmeyi tartışan herhangi bir ülkenin dikkate değer görebileceği bir şeydir” diye açıklıyor.

Komünizmin çöküşünün hemen ardından Güneydoğu Avrupa’da bir programa liderlik etmek, ona “kitlesel ayaklanmaların ve dönüm noktalarının aynı anda nasıl umut ve umutsuzluk, yaratıcılık ve değişim korkusu yarattığı” hissini verdi. “Bugün Amerika Birleşik Devletleri’nde benzer bir anla karşı karşıyayız ve muazzam vaadimiz ile etkili performans arasındaki boşluğu kapatmamız ve aynı hizaya getirmemiz gerekiyor. Belki de daha önce hiç bu kadar insan düşüncesinin gücünden ve başkalarının hayatlarını iyileştirmek için olumlu eylemden yararlanma yeteneği olmamıştı. Bu beni son derece motive ediyor ve öğrencilerin kendilerini bu zorlukların üstesinden gelmeye hazırlamalarına yardımcı olma isteğimi artırıyor. Genç beyinlerle çalışmak bana gelecek için büyük bir umut veriyor.”

Papoulias, Harvard’daki çok çeşitli öğrencilerin ortak özelliklerinin “öğrenmeye susamış olmaları, hayatın onlara uzattığı eli en iyi şekilde kullanma kararlılıkları ve sınırlarını zorlamaları ve genişletmeleri” olduğuna inanıyor.

Harvard’da okuyan lisans öğrencilerinin sayısı 60.000 kişilik bir havuzdan seçilen yaklaşık 2.000’dir. Öğrenim ücretlerini karşılayamayan öğrencilerin masraflarını ve öğrenci yaşamının maliyetini karşılamak için benzersiz bir sistemin yürürlükte olduğunu belirtiyor.

Yunanistan’da özel üniversitelere izin verme fikri sorulduğunda, fırsat eşitliğinin önemine dikkat çekiyor. “Yunanistan’da özel üniversitelerin faaliyet göstermesine izin verilmesine ilişkin herhangi bir tartışmanın, eğitim ve yüksek öğretimin rolü ile ilgili birkaç temel unsuru dikkate alması gerektiğini düşünüyorum… Fırsat – fırsat eşitliği ve büyüyen eşitsizlikler ABD’de ve ABD’de artan bir endişe kaynağı. dünyanın dört bir yanındaki ülkeler – tabii ki Yunanistan dahil. Fırsat eşitliği, bireylerin eğitime erişim becerilerine bağlıdır. Bu olmadan, liyakate dayalı ve mükemmellik ve meşruiyet gibi temel değerleri olan toplumlara sahip olmayı umut edemeyiz” diye açıklıyor. ABD’den bazı dersler ve deneyimler düşünün:

• Kaynaklar, en iyi ve en parlak beyinler, öğrenciler için özel yüksek öğretimde rekabet, Amerikan üniversitelerinin ana itici gücü olmuştur ve kalitesini güçlendirmiştir.
• ABD’deki başarılı üniversiteler, kendini gerçeğin ve araştırmanın peşinde koşmaya adamış, soru sormanın tabu olmadığı, fikirlerin kurumun para birimi ve değeri olduğu ve misyonunun yalnızca öğrenci yetiştirmek değil, yeni bilgi yaratmak olduğu yerlerdir.
• Önemli hayırseverlik gerekli ve dönüştürücü olmuştur. Mesleki yollarının açılmasına yardımcı olan üniversitelere şükran duyan ya da çok değer verdikleri bir toplumsal iyiyi ya da kamusal bir amacı teşvik etmek isteyen zengin bireylerin üniversitelere verdiği hediyeler, üniversitelerin kalitesinin ve etkisinin ölçülemez bir şekilde artmasına yardımcı olmuştur. Ayrıca, örneğin bu tür hayırseverlik için vergi indirimleri gibi teşvikler sağlayarak devletin burada oynayacağı bir rol vardır. Son olarak toplumun da oynayacağı bir rol vardır – bireysel başarıyı memnuniyetle karşılamak ve yükseltmek ve bireylerin cömertliği ve kurumların bağışçıların adlarını profesörlüklere, binalara vb. vermek gibi şeyler yoluyla bağış eylemlerini tanıması tarafından tehdit edilmemek.
• Sadece pandemi sırasında değil, özellikle de öğrendiğimiz gibi, yüksek öğrenim yaratıcı serbestlik, esneklik ve değişime yanıt verme kapasitesi gerektirir.

Rekabet

Papoulias, Güneydoğu Avrupa ülkelerinden gelen adaylara dikkat ettiğini ve bu başvuruları şahsen incelemek istediğini meslektaşlarına bildirdiğini söylüyor.

“Üniversite başvurularında danışmanlardan yardım alan Amerikalı öğrencilere karşı yarışan o çocuklarla tanışmak istiyorum. Ve uygulamalarını nasıl yapılandıracaklarına dair çok fazla desteğe ve yönlendirmeye sahipler. Ayrıca çok akıllılar. Ancak Romanya’daki küçük kasabalardan, Arnavutluk’taki küçük kasabalardan ve hatta Bükreş’ten başvurularını gönderen çocuklar, gerçekten harikalar. En sevdiğim öğrencilerden biri, annesi onu eğitmek için çok çalışan, babası olmayan Arnavut bir öğrenci. Öğretmenleri tavsiye mektubu yazmayı bilmeyen bir kasabadan geliyordu. Harvard’dan mezun olmakla kalmadı, şimdi Harvard İşletme Okulu’na gidiyor. Bu öğrenciler içini umut ve iyimserlikle dolduruyor.”