Medeniyetler çatışması Amerika Birleşik Devletleri’nde çok gerçek bir hal aldı. Joe Biden’ın başkanlık seçiminden çekilmesi ve Başkan Yardımcısı Kamala Harris’i Donald Trump’a karşı desteklemesi, Demokrat Parti’yi harekete geçirdi, duyuruyu bir bağış dalgası karşıladı ve Cumhuriyetçi tarafta Trump ve aday arkadaşı JD Vance’in öncülüğünde hemen bir küçümseme bombardımanına yol açtı.

Harris partisinin adaylığını kazanırsa, seçim göçmenlerin (Jamaika ve Hindistan’dan) çocuğu olan eski bir Kaliforniya başsavcısı ile annesi göçmen (İskoçya) ve baba tarafından büyükbabası ve büyükannesi de göçmen (Almanya) olan eski başkan, bir emlak geliştiricisi ve medya kişiliği arasında olacak. Daha derin bir düzeyde, çatışma Bağımsızlık Bildirgesi’nin idealleri ile günümüz gerçekliği arasında. “Tüm insanların eşit yaratıldığı, Yaratıcıları tarafından devredilemez bazı Haklarla donatıldığı, bunların arasında Yaşam, Özgürlük ve mutluluk arayışının bulunduğu” “kendiliğinden açık” gerçekler ile siyaseti güçlü bir azınlığın lehine manipüle etme çabası arasında.

Bazıları için, ilk kadın ve ilk Asyalı-Amerikalı başkanın seçilmesi, Amerika Birleşik Devletleri’nin halkını birleştirme ve onlardan en iyi şekilde yararlanma, herkese eşit fırsatlar sağlama gücünün teyidi anlamına gelirken, diğerleri için ise kısıtlamasız bir başkan altında oligarşi kurma çabalarında bir gerileme sinyali olacaktır.

Yarışma demokrasi ve otokrasi, eşitlik çabası ve ayrıcalığın savunulması arasındadır. Ancak daha derin bir düzeyde de oynanmaktadır. Siyaset bilimci Samuel Huntingdon tezinde, medeniyetlerin çatışacağını çünkü farklılıklarının çok büyük olduğunu ve bunların büyük ölçüde din tarafından tanımlandığını savunmuştur. Yugoslavya ve Sovyetler Birliği’nin (diğerlerinin yanı sıra) bu tür fay hatları boyunca parçalandığı ve köktendinci İslam’ın yükseldiği 1990’ların başında ilk kez formüle edildiğinden beri bu teorinin değerleri veya başarısızlıkları hakkında çok şey söylendi. Ancak giderek bölünen bir Amerika bağlamında, çatışan taraflar arasındaki tarih, kültür ve zihniyet farklılıklarına bakarken bunu ele almak en yararlı olanıdır.

Demokratlar çeşitli ve huzursuz, sürekli olarak aralarındaki bağların sınırlarını test ediyor, işlevsel uzlaşmalar arıyor (her zaman başaramasalar da). Bu, liderlerinin Trump’ı yenemeyecek gibi göründüğünde istifa etmek zorunda kalmasıyla sonuçlandı. Öte yandan Cumhuriyetçiler, başarısızlıklarına ve bağnazlığına rağmen Trump’ı savunmak için birleştiler. Çünkü Amerika’yı Yeniden Harika Hale Getir hareketinin (Trump’tan Evanjelik Hristiyanlara ve teknoloji patronlarına kadar) ortak paydası, topluma kendi iradelerini dayatma isteklerini tehdit eden her şeyden nefret etmektir. Ve böylece, iki büyük partiden biri ırkçılık ve cinsiyetçiliğin mantar bulutunda patlamak üzereyken diğeri hakları ve kurumları savunmak için mücadele ediyor. Tek bir ülkede iki dünya.