2.400 yıldan uzun bir süredir, “gençler” sürekli bir şikayet konusu olmuştur. Sokrates ve Platon’un suçlamaları hala günceldir çünkü dünyanın dört bir yanındaki politikacılar ve vatandaşlar hala başarısızlıklarından dolayı gençleri suçlamaktadır: Gençlerin siyasetten hoşnutsuzluğu miti yayılmaktadır – aktif vatandaşlar oldukları gerçeğini göz ardı ederek, ancak önceki nesillerin olduğu şekilde değil. Gençler, gösteriler yaparak, protesto ederek, derneklerde gönüllü olarak çalışarak ve dijital ve sosyal medya aracılığıyla görüşlerini ifade etmektedir.

Ancak bir demokraside aktif vatandaş olmak, bakış açınız hakkında otomatik olarak farkındalığa yol açmaz. Hükümet kararları ve mevzuatlar, daha yaşlı üyelere sahip partiler tarafından seçilen ve çoğunlukla daha yaşlı seçmenler tarafından seçilen politikacılar tarafından yapılır. Demografik değişim, gençleri azınlık olmaya ve iktidarı elinde tutmak ve yeniden seçilmek için daha az önemli olmaya itiyor. Seçmenlerin sözde iradesi saf mistisizmdir, çünkü temsil araştırması, çıkarların kendileriyle aynı demografiye ait biri tarafından en iyi şekilde temsil edildiğini uzun zamandır biliyor. Bu nedenle temsil ve katılım el ele gider. Genç konuların bu temsil eksikliğine ve önemine çözüm, daha geçirgen bir siyasi sistem ve anlamlı gençlik katılımıyla ele alınabilir.

Bu nasıl başarılabilir? Diğer marjinal gruplara baktığımızda, çoğu demokraside, yasama süreçlerinde temsil edilmelerini ve sistemde terfi ettirilmelerini sağlamak için temsilcilerimiz, kotalarımız ve destek programlarımız var. Ancak genç nesil açısından, onları akademisyenler, öğretmenler veya hatta ebeveynleri tarafından temsil ediliyor olarak görüyoruz veya onlarla konuşmanın, onlarla konuşmakla aynı katılım olacağını düşünüyoruz. Gençler, kendi konuları, sorunları ve çözümleri konusunda uzmandırlar, ancak onları parlamento duruşmalarında veya konferans aşamalarında nadiren uzman olarak görürsünüz. Nesiller arasında bir denge kurmak için oy kullanma yaşını düşürerek ve partilerdeki genç adaylar için engelleri azaltarak siyasi süreçlere anlamlı genç katılımına ihtiyacımız var. Gençlik örgütlerine yasama prosedürleri ve duruşmalarında bir yer vermeli ve gençlerle göz hizasında tartışmalar için alan yaratmalıyız.

Pazar konuşmasında gençlerin gelecek olduğunu vurgulamak ve ardından pazartesi günü her zamanki gibi işe geri dönmek yeterli değildir. Siyasi partiler ve karar vericiler genç nesli ihmal etmeye devam ederse, demokrasinin gücünü tehlikeye atmış olacaklardır. Gençliği entegre etmenin akıllı ve etkili yollarını bulamazlarsa, genç erkekler ve kadınlar muhtemelen siyasetten uzaklaşacak veya aşırı siyasi güçlerin tehlikeli kucaklamasında tanınma arayacaklardır.

Nicole Kleeb, Almanya’nın Gutersloh kentinde bulunan bağımsız bir düşünce kuruluşu olan Bertelsmann Stiftung’da proje yöneticisidir. 1-3 Ekim tarihleri ​​arasında Atina Demokrasi Forumu’nda konuşma yapacaktır.